Lijst met woorden van 10 letters beginnend met Snelle modus Klik om de zesde letter te kiezen
Klik om de vijfde letter te verwijderen
Klik om de woordgrootte te wijzigen Allemaal alfabetisch Allemaal op maat 6 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17
Er zijn 14 woorden van tien letters beginnend met UITEEuiteengaan uiteengaat uiteenging uiteenjaag uiteenjoeg uiteenliep uiteenligt uiteenloop uiteenneem uiteenreet uiteenrijt uiteenspat uiteenvalt uiteenviel 21 definities gevonden- uiteengaan — w. Onovergankelijk niet langer verdergaan, samengaan of samenblijven.
- uiteengaat — w. (In een bijzin) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van uiteengaan. — w. (In een bijzin) derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van uiteengaan.
- uiteenging — w. (In een bijzin) enkelvoud verleden tijd van uiteengaan.
- uiteenjaag — w. (In een bijzin) eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van uiteenjagen.
- uiteenjoeg — w. (In een bijzin) enkelvoud verleden tijd van uiteenjagen.
- uiteenliep — w. (In een bijzin) enkelvoud verleden tijd van uiteenlopen.
- uiteenligt — w. (In een bijzin) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van uiteenliggen. — w. (In een bijzin) derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van uiteenliggen.
- uiteenloop — w. (In een bijzin) eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van uiteenlopen.
- uiteenneem — w. (In een bijzin) eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van uiteennemen.
- uiteenreet — w. (In een bijzin) enkelvoud verleden tijd van uiteenrijten.
- uiteenrijt — w. (In een bijzin) eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van uiteenrijten. — w. (In een bijzin) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van uiteenrijten. — w. (In een bijzin) derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van uiteenrijten.
- uiteenspat — w. (In een bijzin) eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd… — w. (In een bijzin) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd… — w. (In een bijzin) derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van uiteenspatten.
- uiteenvalt — w. (In een bijzin) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van uiteenvallen. — w. (In een bijzin) derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van uiteenvallen.
- uiteenviel — w. (In een bijzin) enkelvoud verleden tijd van uiteenvallen.
|