Lijst met woorden bevattend met

  Snelle modus

Klik om een zesde letter toe te voegen

Klik om de laatste letter te verwijderen

Klik om de woordgrootte te wijzigen
Allemaal alfabetisch  Allemaal op maat  9  10  11  12  13

Er zijn 25 woorden bevattend met DISSO

dissociatie  dissociatief  dissociaties  dissocieer  dissocieerde  dissocieerden  dissocieert  dissociëren  dissociërend  dissociërende  dissolutie  dissolvant  dissolvanten  dissonant  dissonanten  dissonantie  dissonanties  dissonantje  dissonantjes  dissoneer  dissoneerde  dissoneerden  dissoneert  dissoneren  dissonerend

39 definities gevonden

• dissociatie — n. (Medisch) uiteenval, ontbinding. — n. (Psychologie) een periode waarin iemand vervreemd is van de realiteit. — n. (Scheikunde) het uiteenvallen van een molecule of moleculair…
• dissociatief — bijv. Verband houdend met of betrekking hebbend op dissociatie.
• dissociaties — n. Meervoud van het zelfstandig naamwoord dissociatie.
• dissocieer — w. Eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dissociëren. — w. Gebiedende wijs van dissociëren. — w. (Bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dissociëren.
• dissocieerde — w. Enkelvoud verleden tijd van dissociëren.
• dissocieerden — w. Meervoud verleden tijd van dissociëren.
• dissocieert — w. Tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dissociëren. — w. Derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dissociëren. — w. (Verouderd) gebiedende wijs meervoud van dissociëren.
• dissociëren — w. Ergatief in kleinere delen uiteenvallen.
• dissociërend — w. Onvoltooid deelwoord van dissociëren.
• dissociërende — w. Verbogen vorm van dissociërend, het onvoltooid deelwoord van dissociëren.
• dissolutie — n. Het uiteen (doen) vallen, het oplossen.
• dissolvant — n. Oplosmiddel. — n. Nagellakverwijderaar.
• dissolvanten — n. Meervoud van het zelfstandig naamwoord dissolvant.
• dissonant — n. (Muziek) een verzameling van niet-harmonierende klanken. — n. Een valse noot. — bijv. Wanluidend.
• dissonanten — n. Meervoud van het zelfstandig naamwoord dissonant.
• dissonantie — n. (Muziek) onwelluidendheid. — n. Het naast elkaar bestaan van tegenstrijdige gegevens.
• dissonanties — n. Meervoud van het zelfstandig naamwoord dissonantie.
• dissonantje — n. Verkleinwoord enkelvoud van het zelfstandig naamwoord dissonant.
• dissonantjes — n. Verkleinwoord meervoud van het zelfstandig naamwoord dissonant.
• dissoneer — w. Eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dissoneren. — w. Gebiedende wijs van dissoneren. — w. (Bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dissoneren.
• dissoneerde — w. Enkelvoud verleden tijd van dissoneren.
• dissoneerden — w. Meervoud verleden tijd van dissoneren.
• dissoneert — w. Tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dissoneren. — w. Derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dissoneren. — w. (Verouderd) gebiedende wijs meervoud van dissoneren.
• dissoneren — w. Inergatief (muziek) een wanklank voorbrengen, een toon voortbrengen…
• dissonerend — w. Onvoltooid deelwoord van dissoneren.

Zie deze lijst voor:

• Engels WikiWoordenboek: 168 woorden
• Frans WikiWoordenboek: 615 woorden
• Spaans WikiWoordenboek: geen woord
• Italiaans WikiWoordenboek: 194 woorden
• Duits WikiWoordenboek: 57 woorden
• Portugees WikiWoordenboek: 13 woorden

Deze site maakt gebruik van computercookies, klik om meer te weten. Ons privacybeleid. © Ortograf Inc. Website bijgewerkt op 23 juni 2023 (v-2.0.1z). Informatie & Contacten.