Lijst met woorden bevattend met

  Snelle modus

Klik om een zesde letter toe te voegen

Klik om de laatste letter te verwijderen

Klik om de woordgrootte te wijzigen
Allemaal alfabetisch  Allemaal op maat  9  10  11  12  13

Er zijn 25 woorden bevattend met DISSO

dissonant  dissoneer  ——  dissocieer  dissolutie  dissolvant  dissoneert  dissoneren  ——  dissociatie  dissocieert  dissociëren  dissonanten  dissonantie  dissonantje  dissoneerde  dissonerend  ——  dissociatief  dissociaties  dissocieerde  dissociërend  dissolvanten  dissonanties  dissonantjes  dissoneerden  ——  dissocieerden  dissociërende

39 definities gevonden

• dissonant — n. (Muziek) een verzameling van niet-harmonierende klanken. — n. Een valse noot. — bijv. Wanluidend.
• dissoneer — w. Eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dissoneren. — w. Gebiedende wijs van dissoneren. — w. (Bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dissoneren.
• dissocieer — w. Eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dissociëren. — w. Gebiedende wijs van dissociëren. — w. (Bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dissociëren.
• dissolutie — n. Het uiteen (doen) vallen, het oplossen.
• dissolvant — n. Oplosmiddel. — n. Nagellakverwijderaar.
• dissoneert — w. Tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dissoneren. — w. Derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dissoneren. — w. (Verouderd) gebiedende wijs meervoud van dissoneren.
• dissoneren — w. Inergatief (muziek) een wanklank voorbrengen, een toon voortbrengen…
• dissociatie — n. (Medisch) uiteenval, ontbinding. — n. (Psychologie) een periode waarin iemand vervreemd is van de realiteit. — n. (Scheikunde) het uiteenvallen van een molecule of moleculair…
• dissocieert — w. Tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dissociëren. — w. Derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dissociëren. — w. (Verouderd) gebiedende wijs meervoud van dissociëren.
• dissociëren — w. Ergatief in kleinere delen uiteenvallen.
• dissonanten — n. Meervoud van het zelfstandig naamwoord dissonant.
• dissonantie — n. (Muziek) onwelluidendheid. — n. Het naast elkaar bestaan van tegenstrijdige gegevens.
• dissonantje — n. Verkleinwoord enkelvoud van het zelfstandig naamwoord dissonant.
• dissoneerde — w. Enkelvoud verleden tijd van dissoneren.
• dissonerend — w. Onvoltooid deelwoord van dissoneren.
• dissociatief — bijv. Verband houdend met of betrekking hebbend op dissociatie.
• dissociaties — n. Meervoud van het zelfstandig naamwoord dissociatie.
• dissocieerde — w. Enkelvoud verleden tijd van dissociëren.
• dissociërend — w. Onvoltooid deelwoord van dissociëren.
• dissolvanten — n. Meervoud van het zelfstandig naamwoord dissolvant.
• dissonanties — n. Meervoud van het zelfstandig naamwoord dissonantie.
• dissonantjes — n. Verkleinwoord meervoud van het zelfstandig naamwoord dissonant.
• dissoneerden — w. Meervoud verleden tijd van dissoneren.
• dissocieerden — w. Meervoud verleden tijd van dissociëren.
• dissociërende — w. Verbogen vorm van dissociërend, het onvoltooid deelwoord van dissociëren.

Zie deze lijst voor:

• Engels WikiWoordenboek: 168 woorden
• Frans WikiWoordenboek: 615 woorden
• Spaans WikiWoordenboek: geen woord
• Italiaans WikiWoordenboek: 194 woorden
• Duits WikiWoordenboek: 57 woorden
• Portugees WikiWoordenboek: 13 woorden

Deze site maakt gebruik van computercookies, klik om meer te weten. Ons privacybeleid. © Ortograf Inc. Website bijgewerkt op 23 juni 2023 (v-2.0.1z). Informatie & Contacten.