Lijst met woorden bevattend met

  Snelle modus

Klik om een zevende letter toe te voegen

Klik om de laatste letter te verwijderen

Klik om de woordgrootte te wijzigen
Allemaal alfabetisch  Allemaal op maat  8  9  10  11  12  13  18

Er zijn 24 woorden bevattend met INCIDE

coïncideer  coïncideerde  coïncideerden  coïncideert  coïncidentie  coïncidenties  coïncideren  coïnciderend  coïnciderende  incideer  incideerde  incideerden  incideert  incident  incidenteel  incidenten  incidentenpolitiek  incidentie  incidenties  incidentje  incidentjes  incideren  inciderend  inciderende

36 definities gevonden

• coïncideer — w. Eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van coïncideren. — w. Gebiedende wijs van coïncideren. — w. (Bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van coïncideren.
• coïncideerde — w. Enkelvoud verleden tijd van coïncideren.
• coïncideerden — w. Meervoud verleden tijd van coïncideren.
• coïncideert — w. Tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van coïncideren. — w. Derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van coïncideren. — w. (Verouderd) gebiedende wijs meervoud van coïncideren.
• coïncidentie — n. Het toevallig samenvallen van omstandigheden.
• coïncidenties — n. Meervoud van het zelfstandig naamwoord coïncidentie.
• coïncideren — w. Absoluut samenvallen in ruimte of tijd. — w. Overgankelijk het samenvallen in ruimte of tijd vaststellen.
• coïnciderend — w. Onvoltooid deelwoord van coïncideren.
• coïnciderende — w. Verbogen vorm van coïnciderend, het onvoltooid deelwoord van coïncideren.
• incideer — w. Eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van incideren. — w. Gebiedende wijs van incideren. — w. (Bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van incideren.
• incideerde — w. Enkelvoud verleden tijd van incideren.
• incideerden — w. Meervoud verleden tijd van incideren.
• incideert — w. Tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van incideren. — w. Derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van incideren. — w. (Verouderd) gebiedende wijs meervoud van incideren.
• incident — n. Een opschudding verwekkend voorval. — n. Vervelende gebeurtenis, ongeval. — n. (Juridisch) twistpunt naast het hoofdgeschil in een geding [1].
• incidenteel — bijv. Niet stelselmatig voorkomend.
• incidenten — n. Meervoud van het zelfstandig naamwoord incident.
• incidentenpolitiek — n. (Politiek) politiek die gericht is op het oplossen van een…
• incidentie — n. Het voorkomen. — n. (Medisch) het aantal nieuwe gevallen van een ziekte per tijdseenheid…
• incidenties — n. Meervoud van het zelfstandig naamwoord incidentie.
• incidentje — n. Verkleinwoord enkelvoud van het zelfstandig naamwoord incident.
• incidentjes — n. Verkleinwoord meervoud van het zelfstandig naamwoord incident.
• incideren — w. Overgankelijk insnijden.
• inciderend — w. Onvoltooid deelwoord van incideren.
• inciderende — w. Verbogen vorm van inciderend, het onvoltooid deelwoord van incideren.

Zie deze lijst voor:

• Engels WikiWoordenboek: 85 woorden
• Frans WikiWoordenboek: 180 woorden
• Spaans WikiWoordenboek: 24 woorden
• Italiaans WikiWoordenboek: 67 woorden
• Duits WikiWoordenboek: geen woord
• Portugees WikiWoordenboek: 10 woorden

Deze site maakt gebruik van computercookies, klik om meer te weten. Ons privacybeleid. © Ortograf Inc. Website bijgewerkt op 23 juni 2023 (v-2.0.1z). Informatie & Contacten.