|
Lijst met woorden bevattend met Snelle modus Klik om een achtste letter toe te voegen
Klik om de laatste letter te verwijderen
Klik om de woordgrootte te wijzigen Allemaal alfabetisch Allemaal op maat 10 11 12 13 14 15 16 18 19 21
Er zijn 19 woorden bevattend met UBSTANTpredicaatssubstantief substantie substantieel substantief substanties substantietje substantietjes substantieven substantiveer substantiveerde substantiveerden substantiveert substantiveren substantiverend substantiverende substantivering substantivisch transsubstantiatie transsubstantiaties 29 definities gevonden- predicaatssubstantief — n. (Grammatica) zelfstandig naamwoord dat dienst doet als naamwoordelijk…
- substantie — n. (Medisch) (scheikunde) stof (stoffen). — n. Kern van een zaak. — n. (Filosofie) wat aan iets anders ten grondslag ligt en daaraan…
- substantieel — bijv. Van de substantie, met substantie. — bijv. Fundamenteel.
- substantief — n. Zelfstandig naamwoord. — bijv. Zelfstandig, een substantie zijnde. — bijv. (Taalkunde) zelfstandig, als een substantief.
- substanties — n. Meervoud van het zelfstandig naamwoord substantie.
- substantietje — n. Verkleinwoord enkelvoud van het zelfstandig naamwoord substantie.
- substantietjes — n. Verkleinwoord meervoud van het zelfstandig naamwoord substantie.
- substantieven — n. Meervoud van het zelfstandig naamwoord substantief.
- substantiveer — w. Eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van substantiveren. — w. Gebiedende wijs van substantiveren. — w. (Bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd…
- substantiveerde — w. Enkelvoud verleden tijd van substantiveren.
- substantiveerden — w. Meervoud verleden tijd van substantiveren.
- substantiveert — w. Tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van substantiveren. — w. Derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van substantiveren. — w. (Verouderd) gebiedende wijs meervoud van substantiveren.
- substantiveren — w. Overgankelijk (taalkunde) tot een substantief maken.
- substantiverend — w. Onvoltooid deelwoord van substantiveren.
- substantiverende — w. Verbogen vorm van substantiverend, het onvoltooid deelwoord…
- substantivering — n. Het substantiveren.
- substantivisch — bijv. (Taalkunde) als met de betekenis of functie van een substantief.
- transsubstantiatie — n. Wezensverandering. — n. (Religie) (rooms-katholiek): verandering van brood en wijn…
- transsubstantiaties — n. Meervoud van het zelfstandig naamwoord transsubstantiatie.
Zie deze lijst voor:
| |